INVESTEREN MET ALS DOEL EEN LAGERE ELEKTRICITEITSPRIJS IN OFFSHORE WIND, STROOMOPSLAG EN KERNENERGIE. DE TEN ONDER AAN HET EIGEN SUCCES PARADOX.
Oplossing: Naast de verwachte dalende kWh-rekening behalve de vaste netwerkkosten ook een vast bedrag voor productiecapaciteit voor investeerders in offshore wind, opslag en kerncentrales.
De energietransitie is geslaagd als het leidt tot een lage elektriciteitsprijs. Dat geeft echter een dilemma. Want met veel lagere elektriciteitsprijzen in het vooruitzicht worden investeringen in diezelfde energietransitie zoals offshore windparken, opslag en kerncentrales niet rendabel.
Deze lageprijsparadox heeft al opgetreden bij zonnepanelen. Altijd was overdag de stroomprijs, dus ook in de zomer, hoger dan 's nachts. Maar nu inmiddels op zonnige zomerse middagen er vol op (zonne)stroom geproduceerd wordt, is de kWh-prijs gedaald en op piekmomenten zelfs negatief. Je investering in zonnepanelen is, juist als het gevolg van het eigen succes, dus veel minder of zelfs niet meer rendabel.
Er zijn maar weinig huishoudens die deze daling van de zomerse kWh-prijs in de rentabiliteitsberekening van hun zonnepanelen meenemen. Het is vooralsnog hoe lager de elektriciteitsprijs (dankzij je investering in zonnepanelen) hoe onrendabeler je zonnepanelen dan (zogenaamd) zijn.
Nu betreft de investering in zonnepanelen een paar duizend euro. Als we nu ook eens zouden investeren in offshore windparken, stroomopslag en of kerncentrales met als doel in de toekomst voor jou een lage elektriciteitsprijs? Zou je dan nu ook duizenden euro's gaan investeren zodat je over 20 jaar een lage elektriciteitsrekening krijgt. En dan zonder te klagen dat je investering in windturbines en kerncentrales, gezien de lager wordende elektriciteitsprijs, 'onrendabel' wordt?
Hoe zouden investeringen in een groenere elektriciteitsproductie bevorderd kunnen worden? Ten eerste door duidelijke voorlichting. Meer productie en opslag gaat leiden tot een lagere elektriciteitsprijs. En dus het nut van de SDE-regeling en een vaste vergoeding voor productiecapaciteit. Bijvoorbeeld omdat gezien de weersafhankelijkheid van de totale elektriciteitsproductie er ook afgeschaald zal moeten worden.
Voor zonnepanelen krijgt je nu een hoger energielabel. Dat zou dan ook uitgebreid moeten worden als je investeert in offshore wind, stroomopslag, negatieve batterijen (bevordering nuttig stroomverbruik bij lagere prijzen) of kerncentrales.
Alsook voortzetting van het systeem met de SDE-tenders voor een SDE minimumgarantie prijs. Het betreft een minimumgarantieprijs dus als de MWh-prijs hoog blijft kost het de overheid niets. Als door een hoog aanbod de elektriciteitsprijs daalt, kost het je dan wel geld als belastingbetaler. Maar dan heb je ook een lagere elektriciteitsprijs. Ook zouden de uitgaven als gevolg van de garantie voor een minimum elektriciteitsprijs voor wind- en kernenergie ook gekoppeld kunnen worden aan bevordering van omzetting van (bijna) stroomoverschotten in (nuttig gebruikte) waterstof en stroomopslag. Zodat door het dan hogere (nuttige) stroomverbruik de elektriciteitsprijs minder daalt en er dus bespaard kan worden op de minimumprijs SDE-subsidie.
In plaats van een hoge elektriteitsprijs en dus hoge elektriciteitsrekening zou je om investeringen rendabel te kunnen laten worden nu ook moeten kunnen kiezen voor een te verwachte lagere elektriciteitsprijs en een vast bedrag voor productiecapaciteit.
Met mijn één jaar sociale economie en bedrijfs (agrarische - HAS) ben ik geen econoom. Maar zo zou het er ongeveer uit kunnen zien.
Leon Nelen.
Reacties
Een reactie posten